HMS Victorious (1939)

HMS Victorious

Historia
Stocznia	Vickers-Armstrongs, Newcastle upon Tyne
Położenie stępki	4 maja 1937
Wodowanie	14 września 1939
Royal Navy
Wejście do służby	15 maja 1941
Wycofanie ze służby	13 marca 1968
Los okrętu	złomowany w 1969
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	28 619 t (pełna w 1945) 35 500 t (pełna po modernizacji)
Długość	228,14 m (początkowo) 238 m (po modernizacji)
Szerokość	39,13 m (początkowo) 45,64 m (po modernizacji)
Zanurzenie	8,92 m (początkowo) 9,45 m (po modernizacji)
Napęd
6 kotłów parowych, 3 turbiny parowe o mocy 111 000 KM, 3 śruby
Prędkość	30,5 w
Zasięg	8800 Mm przy 20 w., 11 000 Mm przy 12 w.
Uzbrojenie
16 × 114 mm plot (8xII), 40 × 40 mm plot (5xVIII) – stan początkowy
Opancerzenie
114 mm burty, 76 mm pokład lotniczy
Wyposażenie lotnicze
33–56 samolotów, 1 katapulta
Załoga	1250–1997 (początkowo) 2200 (po modernizacji)

HMS Victorious – brytyjski lotniskowiec z okresu II wojny światowej, typu Illustrious. Służył w latach 1941–1969. Był intensywnie wykorzystywany podczas wojny, a także, po daleko idącej modernizacji, po wojnie. Nosił znak taktyczny 38, później R38.

Za przebieg służby otrzymał 9 wyróżnień bojowych (battle honours): operacja przeciw pancernikowi Bismarck 1941, Norwegia 1941–42, Arktyka 1941–42, konwoje maltańskie 1942, Zatoka Biskajska 1942, Sabang 1944, Palembang 1945, Okinawa 1945, Japonia 1945^[1].